Ustawa o Amerykanach z Niepełnosprawnością (ADA) ma trzy dekady, a 5 lat później, w jej ślady poszła sekcja 230, prawo internetowe chroniące wydawców takich jak Twitter i Facebook. Oba wymagają remontu. Dlaczego nadal przestrzegamy praw internetowych, które mają już 25 lat? Jako osoba, której oczy przeskakują i ma ranę na lewej rogówce, a także brak umiejętności motorycznych, czytanie, pisanie i używanie myszy lub gładzika może być trudne podczas poruszania się po Internecie. Teraz jest odpowiedni czas, aby poprawić niezliczone problemy z ADA. Skupmy się więc na tworzeniu ADA dla ery cyfrowej.
Wiele osób niepełnosprawnych polega na Internecie w swojej pracy, szkole oraz jako sposób na interakcję i odkrywanie. Przed Covid-19 niektóre osoby niepełnosprawne „żyły” online z konieczności. Teraz wszyscy wykonują więcej pracy, robią zakupy, oglądają rozrywkę i komunikują się online. Sprawmy więc, aby internet był dostępny dla wszystkich.
Jak strony internetowe mogą być bardziej dostępne
Wytyczne dotyczące dostępności treści internetowych (WCAG) są uważane za punkt odniesienia dla dostępności, ale podczas gdy federalne strony internetowe muszą przestrzegać WCAG 2.0 lub 2.1 (lub wkrótce zostaną opublikowane 2.2), prywatne strony internetowe nadal się przesuwają. Muszą być „dostępne”, ale ta niejasność umożliwia firmom takim jak AccessiBe uzyskanie szybkich i łatwych rozwiązań przy użyciu ich oprogramowania. To kłamstwo jest rozpowszechniane, mimo że dostępność cyfrowa jest złożonym problemem, którego nie można rozwiązać za pomocą dodatków, takich jak widżety i nakładki.
Gdyby postanowienia WCAG zostały włączone do zmienionej wersji ADA, zapewniłoby to zestaw konkretnych standardów, których wszyscy powinni przestrzegać. Byłoby to analogiczne do obecnych standardów dotyczących przepisów budowlanych, takich jak nachylenie nachylenia, szerokość drzwi itp. Na przykład WGAC 2.1 stwierdza: „Wizualna prezentacja tekstu i obrazów tekstu ma współczynnik kontrastu co najmniej 4,5:1”. Przestrzeganie tej zasady przez strony internetowe może być drobiazgowe, ale standardy te są niezbędne do zapewnienia, że istnieją filary umożliwiające użytkownikom niepełnosprawnym dostęp do danych. Na przykład można zapewnić opcjonalne nagranie audio każdy artykuł online, zamiast kodować tylko niektóre strony internetowe, aby go oferować.
Mamy nadzieję, że w przyszłości nastąpi skok technologiczny, który pobudzi małe strony internetowe i znane firmy do natywnego oferowania wybranych przez WCAG schematów kolorów, rozmiarów czcionek i innych. Celem nie jest zachowanie dyskryminacji poprzez zapewnienie „specjalnych” sposobów korzystania ze strony internetowej; celem jest stworzenie strony internetowej dla wszystkich.
Media społecznościowe i aplikacje
Media społecznościowe to kolejny zakątek Internetu, który pilnie potrzebuje zgodności z WGAC, co sprawia, że niepełnosprawni czują się marginalizowani. Obrazy są ogniwem interakcji w mediach społecznościowych. W związku z tym społeczność osób niepełnosprawnych skorzystałaby z przydatnych funkcji ułatwień dostępu, takich jak szczegółowe opisy pod postami ze zdjęciami. Załóżmy na przykład, że Sally publikuje zdjęcie, na którym bawi się ze swoim psem. Zamiast widzieć ogólny napis „Sally bawi się ze swoim psem na zewnątrz”, chciałbym poznać kolor psa i jego rasę. A co ze środowiskiem? Czy jest burzowo czy spokojnie? Czy to dzień czy noc? Te opisy powinny być również stosowane do GIF.webp-ów i memów. Niepełnosprawni nie powinni przegapić zabawy memem, ponieważ są niedowidzący. Witryny do generowania memów nie powinny zezwalać na udostępnianie memów bez opisu, więc za każdym razem, gdy jest on udostępniany, osoba może dotknąć lub kliknąć go prawym przyciskiem myszy, aby wysłuchać opisu obrazu.
Chociaż umieszczanie napisów na platformach takich jak YouTube jest krzepiące, popularne aplikacje, takie jak Clubhouse, nie oferują napisów na żywo. Nawet Instagram zmusza osoby niedosłyszące do pobierania aplikacji innych firm w celu dodawania podpisów do relacji. Te funkcje powinny być wbudowane we wszystkie aplikacje społecznościowe. Przyniosłoby to więcej użytkowników do aplikacji, uatrakcyjniło wrażenia użytkownika i zapewniło, że użytkownicy niepełnosprawni nie czuliby się jak obywatele drugiej kategorii w społecznościach mediów społecznościowych.
Hazard
Kiedy myślimy o grach, wyobrażamy sobie nastolatków rozbijających przyciski lub bardzo skupionych dorosłych zaangażowanych w strategię, ale ma to również praktyczne zastosowania, takie jak szkolenie lotnicze, symulacja konstrukcji i rolnictwo precyzyjne. Nie powinno się prawować kunsztu gier konsumenckich, ale pragmatyczne zastosowania powinny. A gdyby pewnego dnia robotem budowlanym mogła sterować osoba niesłysząca na wózku inwalidzkim? Czy oprogramowanie instruktażowe nie powinno zawierać napisów? Lub, jeśli jesteś starszym lub niedowidzącym rolnikiem, dobrze byłoby mieć silnik zamiany tekstu na mowę, który wyraża twoje dane mapowania i statystyki upraw, dzięki czemu możesz uprawiać swoją ziemię.
Na szczęście giganci gier zaczęli słuchać apelu o włączenie. Na przykład Microsoft uruchomił kontroler Xbox Adaptive Controller i ma znakomity dział ułatwień dostępu. Nintendo również zasługuje na rekwizyty do dodawania remapowania przycisków na Switchu. Sony Last Of Us Part II niedawno ustanowiło nowy precedens w zakresie dostępności na tradycyjnym rynku gier. Dzięki ponad 60 opcjom dla niepełnosprawnych graczy, w tym wstępnym ustawieniom dostępu do wzroku, słuchu i motoryki, twórcy gier powinni zastosować te ulepszenia, aby przyciągnąć nowych klientów.
Jest jeszcze jeden powód, dla którego gra jest dostępna: gra w chmurze. Ponad miliard ludzi na świecie żyje bez internetu. Dzięki użyteczności Internetu, który obniża ceny, a także Starlink zapewniającym zasięg internetowy dla obszarów wiejskich, na rynek mogą wejść setki milionów nowych graczy – a wielu z nich zostanie wyłączonych.
Chmura lub konsola, jeśli gra jest rozgrywana w innym trybie niż domyślny, kogo to obchodzi? Po co odmawiać grupie ludzi majestatycznych światów gier i zabawnych dialogów, z których wszyscy mogą się cieszyć?
AI
Sztuczna inteligencja to kolejny aspekt, który zaniedbuje społeczność osób niepełnosprawnych. To dlatego było niepokojące, gdy Google zwolniło etyków AI Timnita Gebru i Margaret Mitchell. Są to kobiety, które mogły być bardziej dostosowane do społeczności mniejszościowych, takich jak niepełnosprawni, zapewniając, że sztuczna inteligencja jest rozwijana z myślą o nas.
W tej chwili odblokowywanie twarzą może nie działać w przypadku osoby z zaszytym jednym okiem, co jest podobne do krytyki, z jaką mierzyli się twórcy sztucznej inteligencji, którzy nie brali pod uwagę karnacji skóry i struktury kości niektórych grup etnicznych w celu uwierzytelniania biometrycznego. Gesty wykonywane ręcznie na inteligentnych wyświetlaczach mogą ułatwić użytkownikom korzystanie z nich, ale mogą nie działać w przypadku osób, które nie mają umiejętności motorycznych. Wiele osób niepełnosprawnych ćwiczy, ale programy fitness często nie rozpoznają ich typu ciała, wytrzymałości lub poziomu umiejętności. Ponieważ obietnica jutra staje się coraz bardziej zorientowana na sztuczną inteligencję, ważne jest, aby ludzie, którzy najczęściej sądzili, że skorzystają z nowej technologii – niepełnosprawni – mieli na swoim czele jakąś reprezentację.
Gdy strony internetowe przechowują metadane, wypełnianie formularzy jest łatwiejsze i może być ratunkiem dla tych, którzy mają trudności z pisaniem, ale czy naruszy to ich bezpieczeństwo? Czy metadanych można używać bez naruszania prywatności użytkownika? Chociaż roboty AI mogą pewnego dnia pomóc niepełnosprawnym w samodzielnym życiu, czy będą mogły dotykać osoby, która potrzebuje pomocy przy wsiadaniu i wysiadaniu? Są to kwestie, które na razie musimy zacząć tworzyć prawa.
W styczniu tego roku poprawka do ADA zatytułowana „Ustawa o niepełnosprawności w Internecie” nie weszła w życie. Pomimo pozytywnego ujęcia, prawo ograniczyłoby możliwość składania przez osoby niepełnosprawne skarg dotyczących niedostępności stron internetowych. W przełomowej sprawie przeciwko Domino’s w latach 2022-2023 Sąd Najwyższy podtrzymał decyzję sądu niższej instancji, w której niewidomy mężczyzna pozwał firmę, ponieważ jego oprogramowanie do odczytu ekranu nie mogło odczytać strony internetowej. Naruszenia te nadal mają miejsce, mimo że Departament Sprawiedliwości oświadczył, że sekcje ADA mają zastosowanie do stron internetowych i aplikacji mobilnych. Egzekwowania zawsze brakowało, jeśli chodzi o ADA, tak zdefiniowane ustawodawstwo, takie jak WGAC, musi być jasno określone, aby firmy mogły postępować, a osoby niepełnosprawne znały swoje prawa obywatelskie. Miejmy nadzieję, że podobnie jak w sekcji 230, ADA zostanie wprowadzona w XXI wiek.
Dolna linia
Jeśli tak się stanie, niepełnosprawni mogą się zrelaksować i złapać oddech, wiedząc, że są włączeni w przyszłość społeczeństwa. W tej chwili, jak zawsze, firmy wykorzystują kwestię dostępności do zarabiania pieniędzy, a politycy i niektóre osoby próbują pozbawić osoby niepełnosprawne praw, które wszyscy inni mają w imię biznesu. Gdyby WGAC stało się prawem, więcej osób mogłoby korzystać z Internetu do kupowania towarów, zakładania firm, dzięki czemu gospodarka byłaby silniejsza dla wszystkich. Integracja jest kluczem do cyfrowego jutrzenki.